Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę kilka lat temu, gdy nie potrafiłam poradzić sobie z Wielkim Smutkiem (jak to nazywa autor). Smutek, żal po stracie, żałoba, poczucie nierozumienia, osamotnienia w odczuwaniu tego, co czuję i przeżywam – były moimi stałymi towarzyszami. Zagościły w moim życiu na długo. Dojmujące też było zwątpienie w Boga. Do tej… Read More Chata – recenzja książki
Pisanie nie ma skutków ubocznych. Jest dobre na wszystko. Rozwija nas wewnętrznie i uspokaja. Są badania naukowe potwierdzające, że osoby piszące pamiętniki lepiej radzą sobie ze stresem, a nawet mają większą odporność. Jest coś uspokajającego w pisaniu. Z własnych doświadczeń wiem, że pisanie pomaga poradzić sobie z trudnymi sytuacjami, ułatwia nazywanie własnych stanów emocjonalnych. Jest… Read More Czy warto (i jak) pisać pamiętnik?
Przygotowując książkę do druku, można spotkać się z terminem CMYK wszędzie tam, gdzie chodzi o obrazki i kolory. Być może usłyszałeś od grafika, że jakiś obrazek lub okładka muszą być zapisane w CMYKu? Chodzi o podstawowy zestaw kolorów farb drukarskich. Jeśli masz domową kolorową drukarkę – to wymieniając tusz lub toner – pewnie zetknąłeś się… Read More C jak CMYK [książkowy alfabet]
Blurb jest notką wydawniczą o książce umieszczoną na tylnej okładce. Stanowi zachętę do przeczytania książki. Na blurb najczęściej składają się: krótki opis książki, biogram autora, rekomendacje lub opinie rozpoznawalnych osób. W zależności od charakteru utworu lub rodzaju planowanych działań marketingowych – można z niektórych elementów rezygnować. Jeśli książka ma skrzydełka – również ich powierzchnia wykorzystywana… Read More B jak Blurb [książkowy alfabet]
Myślę, że każdy pisarz wie, czym jest akapit. To fragment tekstu rozpoczynający się od nowego wiersza. Zazwyczaj składa się z kilku zdań i stanowi logiczną całość przekazującą jedną myśl. Od kolejnego akapitu najczęściej oddzielony jest wcięciem. Jednak okazuje się, że można nieco odejść od tej zasady i zrezygnować z wcięcia. Zamiast niego stosuje się wówczas odstęp… Read More A jak Akapit [książkowy alfabet]
Dawno, dawno temu na Cyprze żył sobie rzeźbiarz Pigmalion. Z kości słoniowej wyrzeźbił posąg kobiety idealnej! Nazwał ją Galateą i zakochał się w niej bez pamięci. Tak bardzo ją kochał, że zapragnął by stała się żywą kobietą. Modlił się więc do Afrodyty, by ta ożywiła jego Galateę. Tak też się stało. Afrodyta wysłuchała zakochanego rzeźbiarza i jego ukochana stała się piękną, żyjącą kobietą. Tu jednak kończy się mitologiczna opowieść. Ale zaczynają… Read More Pigmalion i Galatea
Każdego dnia przejeżdża rowerem spacerową uliczką miasta. Wraca tędy z pracy. Uwielbia czuć powiew wiatru na twarzy. I lubi patrzeć na to miasto, które się nigdzie nie śpieszy. Rodziny z dziećmi na popołudniowym spacerze. I ludzie w zewnętrznych ogródkach kawiarni sączą kawę lub delektują się deserem. Gdy odwiedzają ją znajomi – chętnie zabiera je właśnie tutaj – na ulicę spacerową. Albo do którejś kawiarni… Przejeżdżając codziennie rowerem – wraca… Read More Miejsca szczególne
To dziś właśnie minęło 12 lat odkąd ją straciła. Najpierw było niedowierzanie, potem przetoczył się ogrom bólu. Później przyszła złość. Na te wszystkie okoliczności, na tych wszystkich ludzi wokół, którzy byli, widzieli, ale nie rozpoznali. Na końcu przyszło zrozumienie. Że gdyby tylko zdawali sobie sprawę – zapobiegliby. Że gdyby tylko mieli nieco więcej wiedzy – rozpoznaliby. Łącznie z nią. Co roku to trudna data. To dzień, który jeszcze niedawno budził… Read More Pogodzona
Była jak rozłożyste drzewo. Wydawało się, że miejsce, w którym wyrosła było bezpieczne, a zapuszczonych korzeni nic nie wyrwie. Owszem, zdarzały się jakieś wiatry, czasem odłamały gałąź, czasem mocno wyginały pień. Ale nie zagrażało to jej życiu. Wichury jedynie umacniały, nadawały giętkości. Rosła więc rozłożyście i radośnie wyciągała swe gałęzie ku niebu. Ptaki często przysiadały wśród liści. Dawała cień, którego poszukiwał człowiek. Nic nie zapowiadało zmian. No,… Read More Była jak drzewo
„Myślę, że w czasach jaskiniowców, nasi przodkowie gromadzili się nocą wokół ogniska. Wilki wyły w ciemnościach, poza kręgiem światła. A jeden człowiek zaczynał mówić. Opowiadał historie, żebyśmy nie bali się tak bardzo mroku.” – Tak w którejś scenie mówi jeden z głównych bohaterów filmu „Geniusz” – Max Perkins, redaktor, który doskonale rozumiał rolę pisarzy. Wszak to oni opowiadają historie, byśmy się nie bali. Opowiadają, byśmy lepiej rozumieli życie.… Read More Geniusz – recenzja filmu
